Լուսաբացներին սարերի հեռվից, Երկնում լուռ ճախրող Հարազատ մարդկանց բուրմունք է գալիս Ցորեն հացի պես: Նրանց ափերի շոյանքը ծանոթ Հպվում է ցավից թաղկած մեր սրտին Տիրոջ ծածկոցի մեղմ ելևէջով Մեզ բալասանում, հույսի վերածվում:
Մեր ներկա վիճակն ու անկախություն կոչեցյալ ժամանակահատվածում մեր քաղաքականությունը կարող է կարճ ձևով բնութագրվել որպես ամնեղսունակ ու շուստրի քայլերով, երբեմն էլ վազքով դեպի հերթական փոսը գնալու ընթացք։
Նման իրավիճակում մեր գիտակցությանը չի հասնում այն բանը, որ մեր ընթացքը ուրիշների գոյապայքարի հետևանք է՝ հիմնականում անկախ մեզնից...